Hoofdstuk 13: Een schokkende ontdekking.
Ik heb Charles uiteindelijk alles kunnen vertellen zonder te stotteren, hij schrok wel van dit nieuws maar verzekerde me dat het beter was om het te laten rusten. De volgende morgen waren de meisjes naar school en lagen Sofia en Jessica heerlijk te slapen. ik hoorde Charles naar beneden komen.
'Schat ik ben even naar de winkel.' Zij Charles terwijl hij door de voordeur naar buiten liep.
'Is goed!' riep ik nog snel. Ik zat net lekker op de bank een boekje te lezen toen de deurbel ging.
ik stond op en deed de deur open. ' Tante! daar bent u weer kom binnen.' zij ik terwijl ik mijn tante zag staan.
'Is goed!' riep ik nog snel. Ik zat net lekker op de bank een boekje te lezen toen de deurbel ging.
ik stond op en deed de deur open. ' Tante! daar bent u weer kom binnen.' zij ik terwijl ik mijn tante zag staan.
'Het spijt me dat ik zo snel weg moest laatst ik moest nog snel wat regelen.' Zij mijn tante verontschuldigd.
'Maakt niet uit, maar tante ik weet nu dat mijn ouders zijn aangevallen door vampiers, maar ik wil hier niks over weten. ik heb hun dood verwerkt en wil niet alles terug naar boven brengen.' zij ik voor mijn tante iets kon zeggen. 'Oke Nola, ik zal er niet meer over beginnen. Maar er is wel iets anders wat ik je moet vertellen.' mijn tante klonk nu heel erg serieus.
'Maakt niet uit, maar tante ik weet nu dat mijn ouders zijn aangevallen door vampiers, maar ik wil hier niks over weten. ik heb hun dood verwerkt en wil niet alles terug naar boven brengen.' zij ik voor mijn tante iets kon zeggen. 'Oke Nola, ik zal er niet meer over beginnen. Maar er is wel iets anders wat ik je moet vertellen.' mijn tante klonk nu heel erg serieus.
Ik slikte en wachtte op wat mijn tante wilde vertellen. 'Er is iets over jouw familie wat je nog niet weet. maar nu je oud genoeg bent en zelf kinderen hebt vind ik dat je dit moet weten.' begon ze. Vol spanning wachtte ik af op wat er komen ging. 'Toen jouw moeder zwanger was van jou was ze dat niet alleen van jou.' zei ze terwijl ze naar de grond keek. 'Wat bedoelt u tante? ik ben toch maar alleen.' zei ik met de verbazing in mijn stem.
'Nee mijn kind, jij bent er een van een tweeling!' Zij ze opgewekt.
'Nee mijn kind, jij bent er een van een tweeling!' Zij ze opgewekt.
Ik moest dit even laten bezinken.. 1 van een tweeling! waarom weet ik hier niks van?
'Jouw ouders hebben altijd maar 1 kind gewild, hierom hebben ze er voor gekozen jouw tweeling zus te laten adopteren.' Ging mijn tante verder. 'Maar het vreemde is ik heb haar leven altijd stiekem gevolgd, ze groeide op bij de familie Tily.' 'WACHT!' schreeuwde ik. 'Zei u nou de familie TILY?' vroeg ik iets dringender.
'Ja dat zei ik, maargoed sins 4 weken kan ik haar niet meer vinden, ook zijn er geen gegevens meer bekend over haar.' Zei mijn tante sip. 'Tante wat is de voornaam van mijn zus?' vroeg ik nogsteeds dringend.
'Jennifer.' zei mijn tante niks vermoedend.
'Jouw ouders hebben altijd maar 1 kind gewild, hierom hebben ze er voor gekozen jouw tweeling zus te laten adopteren.' Ging mijn tante verder. 'Maar het vreemde is ik heb haar leven altijd stiekem gevolgd, ze groeide op bij de familie Tily.' 'WACHT!' schreeuwde ik. 'Zei u nou de familie TILY?' vroeg ik iets dringender.
'Ja dat zei ik, maargoed sins 4 weken kan ik haar niet meer vinden, ook zijn er geen gegevens meer bekend over haar.' Zei mijn tante sip. 'Tante wat is de voornaam van mijn zus?' vroeg ik nogsteeds dringend.
'Jennifer.' zei mijn tante niks vermoedend.