Hoofdstuk 7: Een zwaar verlies
'Hallo mijn naam is Jennifer, En ik ben hier om mijn dochter op te halen' Zij de vrouw op een kille manier.
Mijn gezicht veranderde van vrolijk naar geschrokken. 'M..m..maar Hope is onze dochter nu!'
De vrouw begon heel hard te lachen en zij 'Je kan zeggen wat je wilt maar ik heb haar gedragen en ze is mijn dochter!' uit verbazing kon ik niks meer doen en Jennifer liep langs mij heen richting Charles.
'J..j..jennifer?' Vroeg Charles geschrokken. 'Je ziet er uhmm anders uit.'
Opnieuw begon Jennifer hard te lachen en zij 'Dat kun je van je dochter anders ook wel zeggen!'
Charles keek geschrokken naar Hope en merkte dat Jennifer gelijk had.
'Wat kom je hier doen? je wilde Hope niet meer!' Charles keek nu erg bang en probeerde Hope bij Jennifer weg te halen. 'Ik kom mijn dochter ophalen natuurlijk, Ze hoort bij mij en niet bij haar vader die haar niet wilde.'
'Niet wilde? Jij hebt me nooit verteld dat je überhaupt zwanger was!' Gilde Charles nu.
'Toen ik het wou gaan vertellen had jij al gezegt dat je me nooit meer wilden zien, en daarbij hoort een vampier niet thuis in een "normaal'' gezin.' zij Jennifer nog steeds kalm. Charles pakte Hope op en rende naar Boven, maar voor hij in een kamer was had Zij hem al ingehaald vampiers zijn namelijk sneller dan gewone Sims. 'NEEEEE!' hoorde ik Charles van boven schreeuwen. en voor ik het wist rende Jennifer samen met hope in haar armen het huis uit en was binnen enkele minuten uit het zicht verdwenen.
Mijn gezicht veranderde van vrolijk naar geschrokken. 'M..m..maar Hope is onze dochter nu!'
De vrouw begon heel hard te lachen en zij 'Je kan zeggen wat je wilt maar ik heb haar gedragen en ze is mijn dochter!' uit verbazing kon ik niks meer doen en Jennifer liep langs mij heen richting Charles.
'J..j..jennifer?' Vroeg Charles geschrokken. 'Je ziet er uhmm anders uit.'
Opnieuw begon Jennifer hard te lachen en zij 'Dat kun je van je dochter anders ook wel zeggen!'
Charles keek geschrokken naar Hope en merkte dat Jennifer gelijk had.
'Wat kom je hier doen? je wilde Hope niet meer!' Charles keek nu erg bang en probeerde Hope bij Jennifer weg te halen. 'Ik kom mijn dochter ophalen natuurlijk, Ze hoort bij mij en niet bij haar vader die haar niet wilde.'
'Niet wilde? Jij hebt me nooit verteld dat je überhaupt zwanger was!' Gilde Charles nu.
'Toen ik het wou gaan vertellen had jij al gezegt dat je me nooit meer wilden zien, en daarbij hoort een vampier niet thuis in een "normaal'' gezin.' zij Jennifer nog steeds kalm. Charles pakte Hope op en rende naar Boven, maar voor hij in een kamer was had Zij hem al ingehaald vampiers zijn namelijk sneller dan gewone Sims. 'NEEEEE!' hoorde ik Charles van boven schreeuwen. en voor ik het wist rende Jennifer samen met hope in haar armen het huis uit en was binnen enkele minuten uit het zicht verdwenen.
Charles en ik stortte allebei gelijk in. 'WAT MOETEN WE NU!?' vroeg Charles aan mij. Ik zat met mijn hoofd in mijn handen.
'hoe hebben we dit kunne laten gebeuren Charles?' je hoorde de wanhoop in mijn stem. 'Omdat we niet wisten dat zij zo snel was! anders was het haar nooit gelukt, maar nu moeten we er alles aan doen om onze kleine meid terug te krijgen!' Charles keek nu vastbesloten en een tikkeltje Kwaad. 'ik bel de politie wel!' Ik rende naar de keuken gritste mijn telefoon van het aanrecht en toetste 112 in. '(..) Ja hallo met Nola Jacksons spreekt u. (..) Nee het gaat om mijn dochter. (..) Ze is net door een vrouw hier uit ons huis meegenomen! (..) Nee ik ben niet haar biologische moeder maar..(..) Ja die vrouw is haar biologische moeder. (..) Maar kunt u dan niks doen!? (..) oke dag.' Hopeloos zakte ik weer terug in elkaar.
'schat wat zij de politie?' vroeg Charles mij. 'Ze kunnen niks doen omdat het haar biologische moeder is!' opnieuw barste ik in tranen uit. 'Het komt goed dat beloof ik je!' na dat Charles dit zij rende ook hij de deur uit.
'hoe hebben we dit kunne laten gebeuren Charles?' je hoorde de wanhoop in mijn stem. 'Omdat we niet wisten dat zij zo snel was! anders was het haar nooit gelukt, maar nu moeten we er alles aan doen om onze kleine meid terug te krijgen!' Charles keek nu vastbesloten en een tikkeltje Kwaad. 'ik bel de politie wel!' Ik rende naar de keuken gritste mijn telefoon van het aanrecht en toetste 112 in. '(..) Ja hallo met Nola Jacksons spreekt u. (..) Nee het gaat om mijn dochter. (..) Ze is net door een vrouw hier uit ons huis meegenomen! (..) Nee ik ben niet haar biologische moeder maar..(..) Ja die vrouw is haar biologische moeder. (..) Maar kunt u dan niks doen!? (..) oke dag.' Hopeloos zakte ik weer terug in elkaar.
'schat wat zij de politie?' vroeg Charles mij. 'Ze kunnen niks doen omdat het haar biologische moeder is!' opnieuw barste ik in tranen uit. 'Het komt goed dat beloof ik je!' na dat Charles dit zij rende ook hij de deur uit.
Vlak na dat Charles vertrokken was kwam Cloë thuis van school, nu moest ik haar nog uitleggen wat er was gebeurt.
'Hallo mamma!' Zong ze terwijl ze huppelend naar binnen kwam. 'Hallo lieverd wil je even naast me komen zitten alsjeblieft'
ik maakte een gebaar naast me op de bank. Cloë ging zitten en keek me vragen aan en zij daarna 'Wat is er mama je ziet er verdrietig uit? is papa soms weg?' nu keek ook Cloë bang. 'Nee schat papa is niet weg, Hope is meegenomen door haar echte moeder' je kon de pijn in mijn stem horen. Cloë zij helemaal niks en begon gelijk te huilen.
'Hallo mamma!' Zong ze terwijl ze huppelend naar binnen kwam. 'Hallo lieverd wil je even naast me komen zitten alsjeblieft'
ik maakte een gebaar naast me op de bank. Cloë ging zitten en keek me vragen aan en zij daarna 'Wat is er mama je ziet er verdrietig uit? is papa soms weg?' nu keek ook Cloë bang. 'Nee schat papa is niet weg, Hope is meegenomen door haar echte moeder' je kon de pijn in mijn stem horen. Cloë zij helemaal niks en begon gelijk te huilen.
Uren gingen voorbij en nog steeds was Charles niet thuis gekomen. Ik had Cloë inmiddels al verteld maar naar bed te gaan want op blijven was ook niet goed dan zou zij veel te moe zijn voor school morgen. Ineens hoorde ik kleine voetstapjes op de trap. 'Mama?' ik zag Cloë onderaan de trap staan. ' Ja schat, wat is er?' Ze kwam bij me op schoot zitten en begon te vertellen. 'Er was vandaag een hele mooie mevrouw op school, in de pauze kwam zij naar mij toe en vroeg mij hoe ik heette.
ik heb mijn naam gezegd en daarna was ze ineens verdwenen!' Ik schrok hier heel erg van. 'Cloë hoe zag deze 'mooie' mevrouw er uit?' ze moest even nadenken maar zij toen 'Ze had lange blonde haren en was heel erg wit!' Mijn hart zat in mijn keel, Jennifer was dus ook bij Cloë langs geweest! wat had dit te betekenen?
ik heb mijn naam gezegd en daarna was ze ineens verdwenen!' Ik schrok hier heel erg van. 'Cloë hoe zag deze 'mooie' mevrouw er uit?' ze moest even nadenken maar zij toen 'Ze had lange blonde haren en was heel erg wit!' Mijn hart zat in mijn keel, Jennifer was dus ook bij Cloë langs geweest! wat had dit te betekenen?
'Dat was gewoon een aardige mevrouw die benieuwd was hoe je heette, maar ik wil niet meer dat je met vreemde mensen praat' Cloë knikte gehoorzaam en ik gaf haar een kus op haar wang en zij dat ze maar moest gaan slapen. Wat moet ik nu doen? Heeft die Jennifer het nu ook al op mijn bloedeigen dochter gemunt! snel belde ik Charles. '(..)...(..)...(..)...' geen gehoor. 'Waar hang je uit Charles' vroeg ik in mijn gedachten.